SZYITÓW POWSTANIE

SZYITÓW POWSTANIE 814-819. Kalif z dy­nastii Abbasydów Allah al-Mamun (785--833) próbował położyć kres podziałowi świata islamskiego na szyitów (wierzących w boskie prawo czwartego kalifa Ali ibn Abi Taliba [600P-661] oraz jego następców) i sunnitów (wierzących w boskość trzech kalifów panujących przed Alim). Jego dzia­łanie przyczyniło się do wybuchu powstania ekstremistów szyickich, alidów, którzy zajęli święte miasta Mekkę i Medynę, zdobyli południową Mezopotamię i zagrażali muzuł­mańskiej stolicy, Bagdadowi. Wierny wódz Al-Mamuna, Harsam ibn A'jan poprowadził wojska kalifatu do zwycięstwa nad zbun­towanymi alidami; ich przywódca Abu'l--Saraja (zm. 818) trafił do niewoli i został ścięty. Chcąc uspokoić powstańców, Al-Ma­mun wyznaczył na swego następcę szyitę, Alego ar-Ridę (zm. 818). Rozgniewani tym sunnici z Bagdadu zdetronizowali Al-Ma­muna i wybrali na kalifa jego stryja Ib-rahima (779-839) z dynastii Abbasydów, spokrewnionego podobnie jak Al-Mamun z trzecim kalifem. Ar-Rida umarł otruty w tajemniczych okolicznościach, a Al-Ma­mun przebywający w Merwie, wrócił w sier­pniu 819 do Bagdadu wraz z wieloma stron­nikami i objął władzę w kalifacie zmuszając alidów do uległości. Patrz także muzuł­mańska wojna domowa