TAJÓW WOJNA

TAJÓW WOJNA 1442-1448. Książę Czao Lok (1411-1487) zmusił ojca, króla Cziang Maju (królestwo Tajów w północnej części obecnego Syjamu) Sam Fangkena (zm. 1442), do abdykacji i sam objął tron jako król Sri Suthamtilok. Dziesiąty syn Sam Fang Kena, książę Czao Dżoi (zm. ok. 1446), odmówił poparcia przewrotu doko­nanego przez brata, sprowadził ojca do miasta Muang Fang i rozpoczął walkę o wła­dzę. Gdy Sri Suthamtilok zdobył Muang Fang, Czao Dżoi opuścił ojca i uciekł do Thoen, gdzie namówił gubernatora miasta do szukania pomocy w królestwie Ajutthai, na południu. Król Ajutthai Boromoradża II (zm. 1448), dążący po powiększenia zakresu swoich wpływów, z zadowoleniem ruszył z wojskami na pomoc Czao Dżoi, ale jego akcja była spóźniona - przed nadejściem odsieczy siły Sri Suthamtiloka przystąpiły do ataku i zabiły księcia Czao Dżoi oraz gubernatora miasta. Wojska Boromoradży przesuwały się dalej, biorąc po drodze jeń­ców, aż wreszcie powstrzymały ich siły Cziang Maju. Laotańscy szpiedzy Cziang Maju, którzy przeniknęli w szeregi wrogiej armii, obcięli ogony słoniom przeciwnika wywołując popłoch wśród zwierząt. W czasie trwającego chaosu żołnierze Cziang Maju przypuścili atak i pokonali przeciwników. Boromoradża zachorował i wrócił do kraju. W 1448 ponownie wyprawił się przeciw Cziang Majowi, zmarł w czasie kampanii.