TAJÓW WOJNA

TAJÓW WOJNA 1411. Po śmierci króla Cziang Maju (królestwo Tajów w północnej części Syjamu) Sen Muangmy (1373-1411), między dwoma jego synami, księciem Sam Fangkenem (zm. 1442) i księciem Ji Kum-kamem (wzmian. 1411-1420), wybuchł spór o następstwo tronu. Ji Kumkani poprosił o pomoc króla Ajutthai (królestwo Tajów w środkowym Syjamie) Intharadżę I (zm. 1424). Król wysłał armię pod komendą swego wasala, króla Sukhotai Tammaradży III (zm. 1419), miała ona osadzić Ji Kum-kama na tronie Cziang Maju. Wojska Tam­maradży zbudowały w pobliżu miasta Pha-

yao ziemny fort na wzgórzu, z którego miano korzystać przy oblężeniu i ostrzale Phayao. Przeciwnicy stoczyli bitwę, w której obie strony podobno użyły armat. Obrońcy Phayao przetopili brązowe płyty i z nich wykonali armatę, odparli ataki i zniszczyli fort wzniesiony przez wojska Tammaradży. Krótko potem wojska Ajutthai rozpoczęły oblężenie stołecznego miasta Cziang Maju, które zaciekle odpierało wszystkie ataki, wreszcie Sam Fangken zaproponował, by spór o sukcesję rozstrzygnąć pojedynkiem między dwoma wojownikami - jednym z Cziang Maju, a drugim z Ajutthai. Ji Kumkam zgodził się zrezygnować z tronu w razie przegranej jego wojownika (z Ajut­thai). Po kilku godzinach pieszej walki, zawodnik Ajutthai został ranny w stopę i zwycięzcą ogłoszono jego przeciwnika z Cziang Maju. Wojska Ajutthai rozpoczęły odwrót z Cziang Maju, po czym ruszyły na północ i zdobyły miasto Cziang Maj. Wzięli tam do niewoli wielu mieszkańców, którzy zostali w Ajutthai niewolnikami (odszkodo­wanie za koszty prowadzenia wojny).