TAJÓW WOJNA

TAJÓW WOJNA 1371-1378. W 1371 król Ajutthai (królestwo Tajów w południowo--środkowym Syjamie) Boromoradża I (zm. 1388) poprowadził wyprawę wojenną na

północ w celu odzyskania władzy nad Suk-hothai, małym królestwem Taj ów, które podupadło za panowania Tammaradży II (zm. 1409) i zostało opanowane przez po­wstańców. Chcąc uniknąć ewentualnej in­terwencji Chin, Boromoradża posłał do Nankinu prezenty dla chińskiego cesarza. W 1372 wojska Boromoradży zdobyły mias­ta Muang Nakhon, Phangkha i Sengczarao, a w następnym roku ruszyły do Czakangrao. Z rozkazu Boromoradży zabito tam wodza Sai Keo (zm. 1373) i wyparto armię innego wodza, Kham Henga. Ajutthaja przerwała działania na dwa lata, później Boromoradża wrócił do zbuntowanego Sukhotai, opano­wał miasto Phitsanulok i wziął do niewoli jego dowódcę Khun Sam Keo (zm. ok. 1376) oraz wielu mieszkańców miasta. W 1376 Boromoradża zaatakował Czakang­rao, bronione przez wojska Kham Henga, który nie zawarł sojuszu z królestwem Ta-jów Cziang Maj. Król Cziang Maju miał nadzieję, że zapewni bezpieczeństwo swemu królestwu, zachowując królestwo Sukhotai w charakterze neutralnego państwa buforo­wego między Cziang Majem i Ajutthaja. Sprzymierzone siły usiłowały bez powodze­nia wpędzić wojska Ajutthai w zasadzkę; żołnierze sprzymierzonych zginęli w bitwie w pobliżu Kamphaeng Phet. Wódz Suk­hotai, Thao Phadong, uszedł z życiem, pokonany został w kolejnej bitwie, w której do niewoli dostało się wielu dostojników państwowych Sukhotai. W 1378 Boromora­dża ponownie obiegł Kamphaeng Phet. Tym razem Tammaradża przyjął warunki pokojowe - kapitulacja i zrzeczenie się terenów zachodnich wraz z Kamphaeng Phet na rzecz Ajutthai. Tammaradża uznał zwierzchnictwo Ajutthai nad Sukhothai (ze stolicą w Phitsanulok) i pozostał przy wła­dzy. Patrz także khmersko-syjamskie woj­ny ok. 1352-1444.