TEODORYKA WOJNA Z ODOAKREM

TEODORYKA WOJNA Z ODOAKREM 489--493. Ostrogoci (Goci wschodni), lud po­chodzenia germańskiego, pod wodzą króla Teodoryka Wielkiego (454P-526) teoretycz­nie sprzymierzeńcy Bizancjum, prowadzili dokuczliwe najazdy na prowincje wschod­niego cesarstwa rzymskiego. Cesarz wschod-niorzymski Zenon (426-491), chcąc pozbyć się Ostrogotów, mianował Teodoryka na­miestnikiem cesarskim Italii i polecił mu, by wyruszył do Italii i wypędził z niej Odoakra (Odowakra) (434P-493), który po­zbawił tronu ostatniego cesarza zachodnio-rzymskiego (patrz rzymu upadek 470) i zo­stał władcą Italii. Na czele ponad 150 tysięcy Ostrogotów, Teodoryk przekroczył w 489 Alpy Julijskie, wtargnął do północnej Italii i pobił Odoakra w 489 pokonał go w bitwie nad Soczą (Sontius, Isonzo) oraz w bitwie pod Weroną. Odoaker uciekł do swej stolicy, Rawenny, będącej miastem niemal nie do zdobycia, uzyskał posiłki z południa i w 490 dokonał udanego wypadu na oblegające Rawennę wojska Teodoryka. Pobici Ostro­goci ścigani przez Odoakra cofnęli się do Pawii (połowa armii Odoakra walczyła z wojskami wizygocko-burgundzkimi, które najechały wówczas Italię), ale 11 sierpnia 490 wygrali bitwę nad rzeką Addą. Odoaker znowu wycofał się do Rawenny, w ślad za nim ruszyły wojska Teodoryka, które przez trzy i pół roku oblegały Rawennę. W końcu blokada morska Ostrogotów zmusiła Odoakra do zawarcia traktatu pokojowego (27 lutego 493), zgodnie z którym Odoaker i Teodoryk mieli wspólnie panować w Italii. Gdy tuż potem oczekiwał wraz z synami i wodzami na ucztę, został zdradziecko ujęty i natychmiast zamordowany przez ludzi Teodoryka. Teodo­ryka obwołano jedynym władcą Italii; pano­wał długo, choć nigdy nie został oficjalnie uznany przez cesarza wschodniorzymskiego.