TRANSWALSKA WOJNA DOMOWA

TRANSWALSKA WOJNA DOMOWA 1862- Po „wielkim treku' na północ, podjętym przez Burów (Holendrów) prag­nących uciec od rządów brytyjskich w połu­dniowej Afryce, wędrowcy osiedlili się w re­gionach Transwalu, z których każdy miał swoją małą stolicę. Rządy tych czterech regionów nieustannie spierały się o granice, sprawy religijne i polityczne. W 1856 w po-łudniowo-zachodnim Transwalu powołano Republikę Południowoafrykańską, a na pre­zydenta wybrano Marthinusa Pretoriusa (1819-1901). Jego dążenia do zjednoczenia całego Transwalu napotkały opór; zwaś­nione ugrupowania nadal utrzymywały od­dzielne rządy. Pretorius wybrany (1859) również na prezydenta położonego na połu­dniu, sąsiedniego Wolnego Państwa Orania, usiłował bez powodzenia połączyć obie re­publiki, nadal też dążył do pogodzenia transwalskich stronnictw. W końcu między Burami wybuchła wojna domowa; Pretorius zrezygnował z prezydentury w Oranii (1863) i całą energię poświęcił na pośredniczenie w rozwiązywaniu sporów między walczący­mi stronami. Na początku 1864 zdołał wy

negocjować zakończenie konfliktu; do tego czasu wszystkie regiony przyłączyły się do Republiki Południowoafrykańskiej, a Pre-toriusa powtórnie wybrano na jej prezydenta (1864). Patrz także burska wojna pierwsza