TRYPOLITAŃSKA WOJNA

TRYPOLITAŃSKA WOJNA 1800-1805. Przez wiele lat muzułmańscy piraci z państw przybrzeżnych w Afryce Północnej (Trypo-litania, Tunezja, Algieria i Maroko) ściągali haracz i brali do niewoli marynarzy ze statków chrześcijańskich żeglujących po wodach Morza Śródziemnego u wybrzeży Afryki Północnej. W 1800 pasza Trypolisu domagał się od Stanów Zjednoczonych jesz­cze większego haraczu, a nawet wypowie­dział Stanom wojnę. Prezydent USA Tho-mas Jefferson (1743-1826) po pewnym wa­haniu wysłał do Afryki Północnej eskadrę okrętów wojennych, która miała rozprawić się z piratami. Przez pewien czas Ameryka­nie z powodzeniem blokowali Trypolis, ale atak na miasto nie powiódł się. W 1803 następną eskadrą na Morzem Śródziemnym dowodził Edward Preble (1761-1807), który wysłał fregatę Philadelphia, by rozpoczęła blokadę Trypolisu. Burza zniosła fregatę na mieliznę w porcie; fregatę opanowano, a za­łogę uwięziono. Zdobywcy zdjęli fregatę z mielizny i zaczęli przystosowywać ją do własnych potrzeb. Pewnej nocy w lutym 1804 porucznik marynarki USA Stephen Decatur (1779-1820) na czele niewielkiego oddziału wszedł na pokład fregaty stojącej w trypolitańskim porcie i podłożył ogień; był to jeden z najodważniejszych wyczynów tej wojny. USA nadal prowadziły ścisłą blokadę portu, w końcu w 1805 pasza Try­polisu zgodził się na zawarcie traktatu po­kojowego. Stany Zjednoczone przestały pła­cić coroczny haracz, choć inne kraje chrześ cijańskie płaciły go nadal. Innym państwom z wybrzeża Afryki Północnej Amerykanie płacili haracz do 1815 (patrz algierska wojna 1954-1962). Piraci przestali być groźni dopiero w 1830, gdy Francja zdobyła Al­gierię.