TURCJI l CZARNOGÓRY WOJNA PIERWSZA

TURCJI l CZARNOGÓRY WOJNA PIERWSZA 1852-1853. Czarnogóra, małe państwo na Bałkanach, podlegała osmańskim Turkom, którzy jednak nigdy nie zdołali podporząd­kować sobie Czarnogóry całkowicie. Walka z Turkami była bowiem niezmiennie celem mieszkańców tego kraju. Ruch Czarnogór-ców na rzecz niepodległości rozpoczął ksią­żę, biskup Daniło II (1822-1860), który w 1851 rozdzielił urzędy księcia i biskupa i doprowadził do dziedziczności tronu. Da­niło przekroczył w ten sposób swoje kom-pentencje wasala Porty, w związku z czym w 1852 Turcy wysłali do Czarnogóry wojsko. Czarnogórcy odnieśli wiele zwycięstw i zmusili przeciwników do odwrotu. Wojną zainteresowała się Austria; cesarz austriacki przesunął wojska na granice z Bośnią i Her­cegowiną i nakazał tureckiemu dowódcy Omarowi Paszy, by wycofał się z Czarno­góry. Gdy presję wywarła również Rosja, w 1853 Turcy wycofali się. Nie doszło do zawarcia żadnego formalnego porozumienia. Druga wojna Turcji i Czarnogóry 1861--1862. Zamieszki i powstanie po śmierci Daniły II skłoniły Turków do wysłania do Czarnogóry dużej ekspedycji pod dowództ­wem Omara Paszy. Wojska tureckie ob­legały Cetinje, historyczną stolicę Czarno­góry, zajęły cały kraj, ale nie udało im się podporządkować go w pełni. Konwencja ze Szkodry przywróciła status quo ante z jed­nym zastrzeżeniem, mianowicie Czarnogóra złożyła zobowiązanie, że nie będzie budować twierdz na granicy ani sprowadzać broni. Uzyskała niepodległość dopiero w 1878, na mocy postanowień kongresu berlińskiego przyznającego jej autonomię. Patrz także krymska wojna