TURECKO-PERSKA WOJNA

TURECKO-PERSKA  WOJNA 1514-1516.

Gdy sułtan Selim I (1467-1520) wstąpił na tron turecki, czemu towarzyszył rozlew krwi, natychmiast rozpoczął przygotowania do wojny z szyicką Persją, gdyż jako fana­tyczny sunnita przekonany był, że musi ukarać nieortodoksyjnych szyitów - Persów, którzy popierali jego brata Ahmeda (zm. 1513) w TURECKIEJ WOJNIE DOMO­WEJ 1509-1513. W 1514 wyruszył z Ad-rianopola, swojej głównej siedziby, do Azer­bejdżanu. Maszerujące wojska bardzo często głodowały, gdyż wycofujący się Persowie stosowali taktykę spalonej ziemi. Selim ominął perskie miasto Tebriz. W bitwie na równinie Czałdyran (23 sierpnia 1515) zwy­ciężył Persów, którzy nie mieli artylerii i dostatecznej liczby piechoty. Wrócił potem do Tebrizu, zdobył miasto po dwutygo­dniowym oblężeniu, złupił i wymordował mieszkańców, pozostawiając przy życiu tyl­ko 1000 rzemieślników, których wysłał do Konstantynopola. Armia turecka wycofała się do Amasyi i Ankary. Wkrótce Selim przeprowadził drugą wyprawę, w jej trakcie Turcy zdobyli potężną twierdzę Kamach i zapanowali nad Kurdystanem, wcześniej pozostającym pod rządami Safawidów. Za­jęcie Albistanu i obalenie dynastii Duldakir ściągnęło na Turków gniew syryjskich Ma-meluków i przyśpieszyło wybuch wojny MAMELUKÓW I TURKÓW 1516-1517, która przerwała dalsze tureckie działania wojenne w Persji. Szach perski Ismail I (1486-1524) nie wykorzystał jednak okazji, by zaatakować Turków; w wojnie turecko--perskiej nastąpiła dziesięcioletnia przerwa.