TURKÓW I DRUZÓW WOJNA

TURKÓW I DRUZÓW WOJNA 1611-1613.

Po 1590 Fahr ad-Din II (1572-1635), emir druzów od 1607, stale umacniał i rozszerzał swoje wpływy, aż wreszcie druzowie zyskali kontrolę nad najważniejszym religijno-poli-tycznym ugrupowaniem na terenie obecnego Libanu - Kajsytami. Wiedząc o tym, że Turcy zajęci są wojną w Europie i Azji (patrz AUSTRIACKO-TURECKA WOJNA 1591-1606; TURECKO-PERSKA WOJNA 1603-1612), dążąc do zapewnienia bezpieczeństwa swym statkom handlowym, Fahr zawarł w 1608 przymierze z Toskanią w Italii. Zaniepokojony umac­nianiem się władzy Fahra i jego uniezalż-nianiem się, sułtan turecki Ahmed (1589-1617) rozkazał paszy Damaszku, by podjął karną ekspedycję przeciw Fahrowi i druzom. Fahr zajmował terytoria od Na­zaretu na południu do góry Karmel na północy i posiadał 40-tysięczną armię. Na­wet w najbardziej sprzyjających warunkach pokonanie go byłoby trudnym zadaniem, stąd też początkowo działania tureckie nie

zakończyły się sukcesem. W 1613 udany atak paszy zmusił Fahra do szukania schro­nienia w Toskanii, ku zadowolenia Ahmeda. W 1618 nowy, młodociany sułtan turecki Osman II (1604-1622) nie wiedząc o tajnym porozumieniu Fahra z Toskanią, pozwoli mu wrócić do Libanu i spokojnie powięk­szać swoje terytoria.