TURKÓW l DRUZÓW WOJNA

TURKÓW l DRUZÓW WOJNA 1631-1635.

Ambicje terytorialne władcy druzów, Fahra ad-Dina II (1572-1635), były stałym źród­łem urazy jego wrogów w Libanie; w 1625 Fahr pokonał przeciwników, mimo pomocy udzielonej im przez paszę Damaszku. Przy cichej pomocy wielkiego księcia Toskanii nadal stawiał opór Porcie, a żeby uniknąć działań wojennych przekupił urzędników tureckich w Konstantynopolu. Jednakże sułtan turecki Murad IV (1609-1640), pla­nując kolejną kampanię przeciw Persji (patrz TURECKO-PERSKA WOJNA 1623-1638) i Wątpiąc w lojalność druzów, którzy mogli udzielić Persji pomocy w Syrii i Mezopotamii, wysłał w 1633 morską i lądową ekspedycję przeciw Fahrowi. Flota turecka zablokowała wybrze­że libańskie, a 80-tysięczna armia turecka (syryjsko-egipska) zwyciężyła liczące 25 ty­sięcy ludzi siły druzów, maronitów i najem­ników dowodzonych przez Fahra. Sam Fahr uniknął niewoli chroniąc się w górach, ale Turcy złapali i stracili jednego z jego synów. W końcu 1634 Turcy ujęli Fahra, zawieźli do Konstantynopola i tam ścięli razem z dwoma synami (1635). Dynastia Mań (Fahra) wygasła w 1697, ale wojowniczość druzów przetrwała do obecnych czasów.