TURKÓW l DRUZÓW WOJNA

TURKÓW l DRUZÓW WOJNA 1585. Druzo-wie wywodzą się od wyznawców al-Hakima (zm. 1021), szóstego kalifa Egiptu z dynastii Fatymidów, uznanego w 1017 za wcielenie Boga. Druzowie, istniejąca do dziś mała islamska sekta, w XI w. odgrywali dużą rolę polityczną na obszarach obecnego Libanu, zwłaszcza jako przeciwnicy dominujących szyitów. Po klęsce zadanej mamelukom (patrz mameluków i turków wojna 1516-151?) przez Turków osmańskich i prze­jęciu przez Turków władzy w Libanie sułtan Selim I, który uważał się za pogromcę niewiernych, a zwłaszcza wojowniczych szy­itów, uznał, że należy ułagodzić druzów i mianował emirem druzów w imperium tureckim Fahra ad-Dina (zm. 1544) z rodu Mań. Podczas jednej z wielu prób odzys­kania przez Liban choćby ograniczonej autonomii doszło w 1585 do powstania pod wodzą Jusufa Sajfy, władcy szyickiego z Try-polisu. Powstanie przekształciło się w wojnę, w której uczestniczyło wiele ugrupowań religijno-politycznych. Po opanowaniu tego obszaru Turcy stracili syna Fahra, Kork-maza (1544-1585). Następnym emirem zo­stał stryj Fahra, a po nim wnuk pierwszego emira, Fahr ad-Din II (1572-1635), przy­wódca druzów od 1590; dzięki niemu dru-zowie stali się dominującą siłą w życiu politycznym Libanu.