TYRU OBLĘŻENIE

TYRU OBLĘŻENIE 333-332 p.n.e. Przed oblężeniem AORNOS najcięższą pjóbą dla geniuszu oblężniczego Aleksandra Wielkie­go (356-323) było oblężenie Tyru (patrz aleksandra wielkiego podboje p.n.e.). Starożytny Tyr, położony na wyspie u wybrzeży Fenicji, uchodził za miasto nie do zdobycia. Król Babilonu Nebokadnezar II (ok. 630-562) zdobył go dopiero po 13 latach oblężenia (585-578). Usiłując dostać się do Tyru od strony lądu, Aleksander kazał zbudować groblę; Tyryjczycy niemal doprowadzili do przerwania robót, ostrzeli-wując z machin bojowych i z łuków robot­ników i wypuszczając brandery przenoszące ogień na groble. Chcąc po sześciu miesiącach oblężenia podnieść morale swoich ludzi, Aleksander przypomniał im, że upadek Tyru oznacza upadek perskiej floty. Na szczęście poddała się flota cypryjska. Aleksan­der 220 okrętami zaatakował miasto od stro­ny morza; okręty związane parami posłużyły za platformy dla taranów i wież oblężniczych, co pozwoliło Macedończykom zbliżyć się do murów Tyru. W czasie dziewięciomiesięczne­go oblężenia zginęło 8000 Tyryjczyków, mie­szkańców wziętych do niewoli sprzedano.