UNII ŚRODKOWOAMERYKAŃSKIEJ WOJNY DOMOWE

UNII ŚRODKOWOAMERYKAŃSKIEJ WOJNY DOMOWE 1826-1829, 1838-184O. Unia Środkowoamerykańska, luźna unia politycz­na utworzona w 1823 przez Gwatemalę, Salwador, Nikaraguę, Honduras i Kostary­kę, wybrała w 1825 na pierwszego prezyden­ta liberała Manuela Jose Arcego (1783?--1847). Nieporozumienia między konser­watystami (rzecznikami rządów centralnych i Kościoła) i liberałami (zwolennikami fe-deralizmu i reform) wstrząsały Kongresem Unii w Gwatemali, stolicy Unii. Arce, pozo­stający w konflikcie z własną partią, po odrzuceniu przez kongres proponowanych przez niego praw wprowadził rządy dyk­tatorskie. Liberałowie z Salwadoru usiłowali obalić Arcego w stolicy, mieście Gwatemala, gdzie do władzy doszli konserwatyści (woj­ska Arcego pokonały liberałów z Salwadoru broniąc nienaruszalności Unii, dzięki czemu Arce pozyskał poparcie konserwatystów). Kiedy armia Arcego oblegała San Salwador, na pomoc obrońcom przyszedł Francisco Morazan (1792-1842) - liberał, który przy­wiódł wojsko z rodzimego Hondurasu i uwolnił miasto (1829). Wojska Morazana rozgromiły następnie armię konserwatystów pod stolicą Gwatemali, po czym Morazan przejął władzę (1829), został prezydentem Unii (1830) i przeniósł jej stolicę do San Salwadoru. Nie udało mu się jednak zakoń­czyć sporów między politycznymi ugrupo­waniami w krajach Unii, napotykał ponadto coraz silniejszy opór konserwatystów. W 1838 Kongres rozwiązał Unię na skutek nasilających się obaw przed hegemonią jed­nego z państw członkowskich. Morazan bezskutecznie usiłował odzyskać władzę w Gwatemali, sprawowaną tam wówczas przez dowódcę zbuntowanej armii, Rafaela Carrerę (1814-1865), człowieka bezlitosnego i skrajnego konserwatystę. W marcu 1840 armia Morazana została doszczętnie rozbita pod Gwatemalą, a on sam udał się na emigrację. W 1842 wrócił i kierował wojs­kami Kostaryki w nieudanej próbie przy­wrócenia Unii Środkowoamerykańskiej. Ca-rera został dyktatorem Gwatemali i pomagał w ustanawianiu rządów konserwatywnych w innych, niezależnych już krajach.