WALLACE'A BUNT

WALLACE'A BUNT 1297-1305. Król Anglii Edward I (1239-1307) stosował świadomie terror jako główny środek swej polityki wobec Szkocji, toteż zatarg między Wil-liamem Wallace'em (1272P-1305) i żołnie­rzami angielskimi oraz dokonane zabójstwo angielskiego szeryfa przez Wallace'a do­prowadziły szybko do narodowego powsta­nia. W 1297 powstańcy Wallace'a pokonali pod Stirling Bridge armię angielską. Anglicy ponieśli klęskę wskutek nieudolności swego zbyt pewnego siebie dowódcy, który roz­kazał dużej i armii przekroczyć rzekę po wąskim moście w pobliżu opactwa w Cam-buskenneth. Edward pobił Wallace'a pod Falkirk w 1298, gdzie po raz pierwszy łucznicy angielscy wystąpili przeciw pie­churom uzbrojonym w piki. Wallace musiał prześć do walki partyzanckiej. Edward opuś­cił Szkocję, by rozprawić się z baronami buntującymi się przeciw podatkom; wrócił w 1303 i zwyciężył Wallace'a pod Stirling.

Wallace zbiegi, ale nagroda wyznaczona za jego głowę zachęciła do zdradzenia go. W 1305 stanął przed sądem, został powie­szony, a potem rozerwany końmi. Patrz także bruce'a powstanie 1306-1314, szkocka

WOJNA 1295-1296.