WANDALÓW l RZYMIAN WOJNA W AFRYCE PÓŁNOCNEJ

WANDALÓW l RZYMIAN WOJNA W AFRYCE PÓŁNOCNEJ 533-534. Od połowy V w. Wandalowie, lud germański, panowali w Af­ryce Północnej (patrz wandalów najazdy na cesarstwo rzymskie 400-533). Byli okrut­nymi panami dla zromanizowanej już lud­ności i prześladowali katolików. W 533 cesarz wschodniorzymski Justynian I (483--565) wysłał ekspedycję do Afryki Północ-no-Zachodniej pod komendą świetnego wo­dza Belizariusza (505P-565). Król Wan­dalów Gelimer (Geilamir), stały wróg Rzy­mian, bezprawnie odebrał wcześniej tron swojemu kuzynowi (530); Justynian wyko­rzystał to jako pretekst do interwencji. Armia Belizariusza pokonała siły Gelimera w bitwie w pobliżu Kartaginy, stolicy Wan­dalów, po czym zajęła miasto. Trzy miesiące później, w grudniu 533, armia Gelimera poniosła ostateczną klęskę; Gelimer uciekał do Numidii (terytorium obecnej Algierii), ale został ujęty przez ścigającego go nie­przyjaciela (marzec 534) i przewieziony do Konstantynopola; osiadł później w Galacji, w środkowej części Azji Mniejszej. Klęska ta przyśpieszyła zniknięcie Wandalów. Patrz także gotów wojna 534-554.