WEGIERSKO-TURECKA WOJNA

WEGIERSKO-TURECKA WOJNA 1521-1526.

W 1520 Turcy zajęli kilka twierdz w Bośni. W 1521 sułtan turecki Sulejman I Wspania­ły (1496P-1566) wysłał posłów do króla Węgier Ludwika II (1506-1526) w celu podjęcia rokowań o pokój. Wobec ich uwię­zienia, Sulejman wyprawił się na Węgry w 1521. Turcy zdobyli głównie na południu węgierskie twierdze nad Dunajem i Saną, w tym również Szabac (Śabac) i Belgrad, które później sami wykorzystywali jako bazy wypadowe do najazdów na północ. W 1526 posuwając się wzdłuż doliny Dunaju, rze­komo 200-tysięczna armia turecka pod wo­dzą sułtana Sulejmana dotarła na równinę Mohacza (w obecnych południowych Węg­rzech), gdzie w pośpiechu Ludwik zgroma­dził 30 tysięcy Węgrów. 29 sierpnia 1526 stoczono tu bitwę. Węgrzy ponieśli ciężkie straty (około 15 tysięcy poległych), ich wojska poszły w rozsypkę; w czasie ucieczki Ludwik utonął. Turcy również ponieśli ciężkie straty, ucierpiały nawet wyborowe oddziały janczarów. Sułtan ruszył na Budę, którą zajął bez walki, wkrótce jednak sytua­cja we wschodniej Anatolii (obecnie Turcja) zmusiła go do odwrotu. Cofając się, Turcy zagarnęli 105 tysięcy ludzi w jasyr (patrz turecko-perska wojna 1526-1555). Patrz tak­że AUSTRIACKO-TURECKA WOJNA 1529-1533;

węgierska wojna domowa