WENECKO-GENUEŃSKA WOJNA

WENECKO-GENUEŃSKA WOJNA 1291--1299. Wenecja sprzymierzona z Pizą za­grażała genueńskim szlakom handlu korze­niami, biegnącym przez Morze Czarne i wschodnią część Morza Śródziemnego. W 1294 Genueńczycy pokonali w Zatoce Aleksandretty (Zatoka Iskenderun) połą­czoną flotę Wenecji i Pizy, po czym spus­toszyli wenecki port Canea (Chania) na Krecie i zniszczyli tam weneckie statki przewożące korzenie. Genueńczycy miesz­kający w Konstantynopolu napadali na We-necjan i wielu z nich zamordowali. W od­wecie flota wenecka pod dowództwem Ro-geria Morosiniego splądrowała Galatę, ge­nueński port handlowy w pobliżu Konstantynopola. Od czasu do czasu do­chodziło do niewielkich potyczek, aż wresz­cie Genueńczycy dowodzeni przez Lambę Dorię odnieśli w 1299 zdecydowane zwy­cięstwo na morzu w bitwie pod Curzolą, u wybrzeża dalmatyńskiego; Wenecjanie stracili przeszło 900 marynarzy zabitych lub wziętych do niewoli. W 1299 Wenecja i Genua podpisały pakt o nieagresji.