WENECKO-TURECKA WOJNA

WENECKO-TURECKA WOJNA  1463-1479.

Flota turecka, rozbudowana przez sułtana Mehmeda II Zdobywcę (1429-1481), zajęła grecki port Mitilini na Morzu Egejskim i nękała wybrzeże dalmatyńskie. W 1470 tureckie siły lądowe i morskie zajęły Neg-ropont (Chalkis), port na wyspie Eubea. Wenecjanie pozyskali pomoc Persji. Wojska perskie wkroczyły do Anatolii, zostały jed­nak pokonane w bitwie pod Erzincan nad górnym Eufratem (1473). Persowie musieli się wycofać; Wenecjanie zostali pozbawieni potężnego sojusznika, a Mehmed opanował Anatolię. Turcy najechali Albanię i napadali na obrzeża Wenecji. Na mocy traktatu z Konstantynopola z 1479 Wenecja ustąpiła wszystkie terytoria zdobyte przez Turków łącznie ze Skutari (część Konstantynopola), w którym wenecki garnizon bohatersko odpierał wiele ataków tureckich w latach 1478-1479, Negropontem, wyspą Lemnos i innymi placówkami weneckimi nad Mo­rzem Egejskim. Wenecja zapłaciła również 100 tysięcy dukatów kontrybucji i zgodziła się płacić Turkom roczną daninę za prawo do handlu. Patrz także turkmeńsko-turec-KIE WOJNY 1400-1473.