WENEZUELSKA WOJNA DOMOWA

WENEZUELSKA WOJNA DOMOWA 1868--1870. Federalna Wenezuela za czasów prezydenta Juana Falcona (1820-1870), li­berała, pogrążała się w coraz głębszym politycznym chaosie; trwały walki między potężnymi prowincjonalnymi caudillo (przywódcy wojskowi). Na czele powstania konserwatystów stanął Jose Tadeo Monagas; w 1868 powstańcy obalili Falcona. Monagas na krótko odzyskał władzę, gdyż wkrótce zmarł, a po jego śmierci wybuchła krwawa wojna domowa. W wyniku kontrrewolucji kierowanej przez energicznego liberała An­tonio Guzmana Blanco (1829-1899) w 1870 konserwatyści zostali pokonani; Guzman Blanco, były wiceprezydent w rządzie Fal­cona, objął władzę, a później (1873) został wybrany na konstytucyjnego prezydenta. Sprawował rządy umiarkowanie dyktator­skie, doprowadził do poprawy gospodarki i szkolnictwa, wprowadził swobodę wyzna­nia i ograniczył prawa Kościoła katolic­kiego. W latach 1888-1889 powstanie wzniecone przez jego przeciwników odsu­nęło go od władzy. Guzman Blanco do końca życia przebywał za granicą.