ŚWIATOWA WOJNA II W CHINACH

ŚWIATOWA WOJNA II W CHINACH 1941- Chiny, pozostające od wielu lat w stanie wojny z Japonią (patrz chińsko--japońska wojna 1937-1945), przystąpiły do II wojny światowej po stronie sprzymierzo­nych pod koniec 1941. Większa część chiń­skiego wybrzeża znajdowała się w rękach Japończyków, w związku z czym dostawy dla chińskich armii w głębi kraju dostar-

czane były Drogą Birmańską. Po odcięciu drogi w 1942 (patrz birmańska kampania 1943-1945) dostawy dla Chin szły drogą lotni­czą ponad „garbem' Himalajów, samolotami kierowanymi przez doświadczonych pilotów angielskich i amerykańskich. 14. Armia Lotnicza USA założyła bazy w południo-wo-wschodnich Chinach, z których prowa­dziła skuteczne naloty bombowe na japoński transport morski; szefem sztabu wojsk ame­rykańskich przy Czang Kaj-szeku (1886--1975) i naczelnym dowódcą lądowych i lot­niczych wojsk sprzymierzonych na chiń­skim teatrze działań wojennych był generał Joseph „Kwaśny Joe' Stilwell (1883-1946). Wiosną 1944 Japończycy rozpoczęli nową, wielką ofensywę. Zajęli najpierw prowincję Honan (wojska prowincji uciekły) i ruszyli dalej na południe wzdłuż linii kolejowej Hankow-Kanton. Wojska japońskie prze­mieszczały się nocą, by uniknąć „latających tygrysów',  samolotów myśliwskich P-40 „Tomahawk' pilotowanych przez Grupę Ochotników USA w Chinach, którzy nie­ustannie bombardowali i ostrzeliwali trasy przemarszu wojsk japońskich. Japończycy pokonywali każdą próbę oporu wojsk chińs­kich. Do listopada 1944 Japończycy osiągnę­li swój cel - opanowali linię kolejową prowa­dzącą z północnych Indochin do Pekinu i zajęli osiem prowincji chińskich. Na półno­cy nie uzyskali tak pomyślnych wyników, gdyż chińska komunistyczna armia i milicja chłopska przyjęły partyzancką taktykę walki i nękały japońskie garnizony i twierdze. Po zakończeniu wojny chińscy komuniści do­magali się, by to oni odebrali kapitulację Japończyków i przejęli ich broń. Mimo dużej pomocy udzielanej mu przez Anglików i Amerykanów, skorumpowany i skłócony chiński rząd nacjonalistyczny w Zhongąin-gu nigdy nie wystąpił ofensywnie przeciw Japończykom, woląc zachować swe najlepsze wojska do działań przeciw komunistom.