WIDŻAJANAGARU PODBÓJ MAOURAJU

WIDŻAJANAGARU PODBÓJ MAOURAJU 1378. W 1327 muzułmanie wzięli do nie­woli dwóch braci należących do ludu Telu-gów, zabrali ich do Delhi, nawrócili na islam, a następnie mianowali ich adminis­tratorami Kampili w południowej części Indii. Przed 1335 zwyciężeni przez Hoj-salów, przeszli na hinduizm, uzyskali pomoc od miejscowych hinduskich właścicieli ziem­skich i założyli państwo hinduskie, które rozwijało się doskonale mimo sprzeczności między muzułmanami i hindusami oraz tamilskimi poddanymi i władcami mówią­cymi językiem telugu. Jeden z braci, Hari-hara I, panował w 1337-1357; jego brat, Bukka I (panował 1354-1377) i syn Bukki, Harihara II (panował 1377-1404) wykorzys­tał wrogość hindusów w stosunku do muzuł­manów w innych królestwach i powiększyli obszar swego królestwa Widżajanagar („mia­sto [i imperium] zwycięstwa'), które roz­ciągało się teraz na południe od rzeki Krysz-ny (lub Kistny) i od jednego wybrzeża do

drugiego. Stałym wrogiem Widżajanagaru był sułtanat Bahmanidów; walki między nimi ciągnęły się przez dużą część XIV i XV w. (patrz widżajanagaru wojny z su­łtanatem bahmanidów 1350-1410). W 1377 Bahmanidzi niemal całkowicie powstrzy­mali ekspansję hinduskiego królestwa, ale później Widżajanagar wykorzystał okazję, jaką było zabójstwo bahmanidzkiego sułtana w 1378, zdobył Goa i inne porty na zachod­nim wybrzeżu, oswobodzając Maduraj, daw­ną stolicę Pandjów, uciskany przez muzuł­manów od 1335 (patrz maduraju bunt 1334-1335). Cała południowa część Indii zna­lazła się pod hinduskim panowaniem; w po­siadanie muzułmanów przeszła dopiero po upadku Widżajanagaru w 1565.