WIDŻAJANAGARU WOJNY

WIDŻAJANAGARU  WOJNY 1509-1565.

Hinduskie królestwo Widżajanagar, powsta­łe przed 1335 w odpowiedzi na ekspansję muzułmanów na południe Indii, prawie nieustannie prowadziło wojny (patrz wi­dżajanagaru wojny z sułtanatem bah­manidów 1350-1410). Do XVI w. działania wojenne miały dwojaki cel: walka z muzuł­manami i ochrona handlu (stolica państwa, nosząca tę samą nazwę - Widżajanagar - była do 1565 wielkim centrum handlu międzynarodowego). Status państwa był nie­pewny. Największą potęgę królestwo osiąg­nęło za czasów Krysznadewy Raji (wzmian. 1509-1529) mimo istnienia opozycji w kraju i najazdów północno-wschodnich królestw hinduskich. W latach 1513-1516 król pro­wadził wojnę z Orisą, zdobył jej część. Chcąc rozciągnąć swe panowanie od wy­brzeża do wybrzeża, Krysznadew próbował opanować Bidźapur, poprzednio stanowiący część państwa Bahmanidów. Podejmowanie walk z państwami muzułmańskimi, powsta­łymi po upadku Bahmanidów, sprawiło, że za jego następców państwa te zjednoczyły się wreszcie, by stawić opór Widżajanagaro-wi. Najazdy sprzymierzonych sił muzuł­mańskich rozpoczęły się za czasów następ­ców Krysznawary, marionetek w rękach pierwszego ministra królestwa, Ramy Raji (zm. 1565). Władcy Widżajanagaru począt­kowo utrzymali się przy władzy, wykorzys­tując rywalizację wśród najeźdźców. Przy­mierze zawarte przez Golkondę i Ahmanad-gar przeciw Widżajanagarowi i Bidźapurowi

przyciągnęło inne państwa; Rama Rają po­niósł katastrofalną klęskę i zginął w bitwie pod Talikotą w 1565. Miasto Widżajanagar zostało splądrowane i zburzone; nigdy nie odzyskało dawnej świetności. Okrojone kró­lestwo pogrążyło się w chaosie, lecz prze­trwało jeszcze do 1652, w którym Mogoło-wie dokonali aneksji całego regionu Kar-natiku, opanowując w ten sposób niemal całą część południowych Indii, i zmusili ostatniego władcę Widżajanagaru do emi­gracji.