WIEDNIA OBLĘŻENIE

WIEDNIA OBLĘŻENIE 1683. Po AUSTRIA-CKO-TURECKIEJ WOJNIE 1663-1664 Turcy potajemnie udzielali pomocy pows­tańcom węgierskim i innym w habsburskiej (austriackiej) części Węgier. Sułtan turecki Mehmed IV (1641-1692) zebrał w 1683 ogromną armię w Belgradzie, aby zaatako­wać Austrię i cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Leopolda I (1640-1705). Turcy ruszyli w górę Dunaju, po drodze dołączyły do nich siły Siedmiogrodu, co zwiększyło liczbę żołnierzy do 150 tysięcy. Wojska tureckie dotarły do Wiednia w połowie lipca 1683 i niezwłocznie przystąpiły do oblężenia miasta bronionego tylko przez 15 tysięcy żołnierzy (Leopold z dworem uciekł do Passau). Prawie przez dwa miesią­ce obrońcy powstrzymywali ataki Turków, podejmując często wypady na obóz wroga. Niekiedy Turkom udawało się zrobić wyłom w murach miasta, ale ich odpierano. W od­powiedzi na apel papieża pod Wiedeń ru­szyła 30-tysięczna armia polska pod wodzą króla Jana III Sobieskiego (1624-1696), do której przyłączyło się około 45 tysięcy Au­striaków i Niemców. Siły króla Jana III przerwały oblężenie miasta i pokonały Tur­ków w bitwie pod Wiedniem 12 września 1683. Zdobyty sztandar proroka król Jan posłał papieżowi. Patrz także austriacko-TURECKA WOJNA 1683-1699.