WIETNAMCZYKÓW l CZAMÓW WOJNA

WIETNAMCZYKÓW l CZAMÓW WOJNA 1311-1326. Tran Anh Tong (zm. ok. 1314), władca Dai Yietu, czyli Annamu (północna część Wietnamu), wysłał wojska w celu stłumienia powstania w prowincjach południowych, które w 1069 Dai Viet zdo­był na królestwie Czampa (środkowy Wiet­nam). W 1312 wojska Dai Yietu najechały Czampę, zwyciężyły Czamów, wzięły do niewoli króla Dżaję Sinhawarmana IV (Che Chi) (1284-1313). Czampa została wasalnym księstwem Dai Vietu od niego uzależnio­nym. Brat króla Czamów Che Nang został władcą z ramienia Dai Yietu. W 1313 połą­czone wojska wietnamsko-czamskie odparły inwazję Tajów. Po abdykacji Tran Anh Tonga, książę Czamów stanął na czele po­wstania przeciw Wietnamczykom (1314--1318), poniósł jednak porażkę. Dai Yiet zdławił także inne, mniejsze powstania. W 1318 nowy władca Dai Yietu powierzył wodzowi Che Ananowi rządy w Czampie. Che Anan dążył jednak do niepodległości Czampy i zabiegał w tym celu o pomoc Mongołów rządząc w Chinach. Pomoc tę uzyskał i w 1326 odniósł zwycięstwo nad Wietnamczykami. Czampa stała się znów państwem niepodległym. Che Anan został królem, a dwa wyniszczone wojną państwa zachowały przez wiele lat pokój.