WIETNAMSKO-CHIÑSKA WOJNA

WIETNAMSKO-CHIÑSKA WOJNA 1418--1428. Mieszkañcy Dai Yietu, czyli An­namu (póùnocna czæúã Wietnamu), dàýyli do niepodlegùoúci i odnosili siæ wrogo do chiñskich rzàdów (patrz wietnamsko-chiñ­ska wojna 1405-1407). Le Ùoi (1384-1433), bogaty wietnamski posiadacz ziemski, który zainicjowaù ruch oporu w 1416, przy wspóù­udziale poety Nguyen Traia (1380-1442), sformowaù oddziaùy partyzanckie w regionie

Lam Son. Partyzanci atakowali przede wszys­tkim placówki i linie zaopatrzeniowe oku­pacyjnej armii chiñskiej dynastii Ming. Po przegraniu trzech bitew wojska Le Loia wycofaùy siæ w góry Chi Linh w pobliýu Lam Sonu. W 1419 oddziaùy Le Loia otrzy­maùy pomoc z Laosu, który potem jednak zaczàù pomagaã Chiñczykom. Wojska Le Loia znowu musiaùy siæ wycofaã; w 1423 Le Ùoi doprowadziù do rocznego rozejmu. Po úmierci cesarza Yonglo (1359-1424), cesar­stwo chiñskie zaczæùo podupadaã. W 1424 Le Ùoi wznowiù dziaùania. W 1425 party­zanci, posùugujàc siæ sùoniami, zdobyli Nghe Añ, prowincjæ na poùudniu od delty Rzeki Czerwonej, a póêniej ruszyli na póùnoc. W 1426 Wietnamczycy odnieúli zwyciæstwo w pobliýu Tut Donà-Chuc Norg. Doszùo do rokowañ. Chiñczycy zgadzali siæ na przeka­zanie wùadzy potomkom dynastii Tran. Le Ùoi zgodziù siæ i osadziù na tronie Tran Cao (zm. 1428?). W 1427 do Dai Yietu wkroczyùa jednak silna armia chiñska (rzekomo prze­szùo 100 tysiæcy ludzi). Wojska chiñskie zostaùy okràýone w pobliýu Xuong Giang. Le Ùoi odniósù nad nià zwyciæstwo; wiæk­szoúã chiñskich oficerów dostaùa siæ do niewoli lub polegùa na polu bitwy. Doszùo do ich kapitulacji. Po zwyciæstwie dostarczyù Chiñczykom dýonki, by mieli czym wróciã do kraju. Po zamordowaniu na jego rozkaz Tran Cao zostaù pierwszym wùadcà dynastii Le i zawarù pokój z dynastià Ming.