WIETNAMSKO-CHIŃSKA WOJNA

WIETNAMSKO-CHIŃSKA WOJNA 1418--1428. Mieszkańcy Dai Yietu, czyli An­namu (północna część Wietnamu), dążyli do niepodległości i odnosili się wrogo do chińskich rządów (patrz wietnamsko-chiń­ska wojna 1405-1407). Le Łoi (1384-1433), bogaty wietnamski posiadacz ziemski, który zainicjował ruch oporu w 1416, przy współ­udziale poety Nguyen Traia (1380-1442), sformował oddziały partyzanckie w regionie

Lam Son. Partyzanci atakowali przede wszys­tkim placówki i linie zaopatrzeniowe oku­pacyjnej armii chińskiej dynastii Ming. Po przegraniu trzech bitew wojska Le Loia wycofały się w góry Chi Linh w pobliżu Lam Sonu. W 1419 oddziały Le Loia otrzy­mały pomoc z Laosu, który potem jednak zaczął pomagać Chińczykom. Wojska Le Loia znowu musiały się wycofać; w 1423 Le Łoi doprowadził do rocznego rozejmu. Po śmierci cesarza Yonglo (1359-1424), cesar­stwo chińskie zaczęło podupadać. W 1424 Le Łoi wznowił działania. W 1425 party­zanci, posługując się słoniami, zdobyli Nghe Ań, prowincję na południu od delty Rzeki Czerwonej, a później ruszyli na północ. W 1426 Wietnamczycy odnieśli zwycięstwo w pobliżu Tut Doną-Chuc Norg. Doszło do rokowań. Chińczycy zgadzali się na przeka­zanie władzy potomkom dynastii Tran. Le Łoi zgodził się i osadził na tronie Tran Cao (zm. 1428?). W 1427 do Dai Yietu wkroczyła jednak silna armia chińska (rzekomo prze­szło 100 tysięcy ludzi). Wojska chińskie zostały okrążone w pobliżu Xuong Giang. Le Łoi odniósł nad nią zwycięstwo; więk­szość chińskich oficerów dostała się do niewoli lub poległa na polu bitwy. Doszło do ich kapitulacji. Po zwycięstwie dostarczył Chińczykom dżonki, by mieli czym wrócić do kraju. Po zamordowaniu na jego rozkaz Tran Cao został pierwszym władcą dynastii Le i zawarł pokój z dynastią Ming.