WIETNAMSKO-MONGOLSKA WOJNA

WIETNAMSKO-MONGOLSKA WOJNA 1237- W czasie podboju Chin (patrz mon­golski podbój cesarstwa dynastii sung 1234-1279) Kubilaj-chan (1216-1294), wielki wódz mongolski, dążył również do opano­wania wschodnioindyjskich szlaków handlu korzeniami, które przebiegały wzdłuż wy­brzeży Dai Yietu, czyli Annamu (północna

część Wietnamu). W tym celu wyprawił wojska mongolskie na południe, do Dai Yietu i Czampy (środkowy Wietnam). Mon­gołowie ruszyli w dół Rzeki Czerwonej i splądrowali w 1258 Thailong (Hanoi), napotykali początkowo niewielki opór, póź­niej on jednak znacznie wzrósł i Mon­gołowie opuścili Dai Viet. Od 1260 Kubilaj--chan uparcie starał się narzucić swe zwierz­chnictwo Czampie i Dai Yietowi. Mongoło­wie wyparli wojska wietnamskiego wodza Tran Hung Dao (zm. 1300) na południe, do Tranh Hoa. Wietnamczycy zaczęli prowa­dzić intensywne działania partyzanckie. Tran Hung Dao podjął w maju działania zaczepne na większą skalę. Pobił Mongołów w bitwach, po czym ci się wycofali z Dai Yietu. W 1287 Mongołowie (rzekomo w sile 300 tysięcy ludzi) ponownie najechali Dai Yiet, zajęli Than Long (Hanoi), ale przesu­wając się dalej na południe napotkali zacięty opór. Uciekając się do starego wybiegu (patrz chińsko-annamska wojna 907-939), Tran Hung Dao zwabił w 1288 mongolskie okręty w górę rzeki Bach Dang, gdzie osiadły na niewidocznych w czasie przy­pływu żelaznych ostrzach wbitych w dno. Wietnamczycy zdobyli około 400 mongols­kich okrętów oraz wzięli do niewoli tysiące żołnierzy. Wycofujące się niedobitki wojsk mongolskich zostały pobite na przełęczy Noi Bang. W tym czasie obie strony chciały zakończyć kosztowną i kłopotliwą wojnę; władcy Dai Yietu i Czampy uznali zwierz­chność Kubilaj-chana, a Mongołowie za­przestali najazdów na ich ziemie. Patrz także mongolskie podboje 1200-1405.