WIKINGÓW NAJAZDY NA FRANCJE, WCZESNE

WIKINGÓW NAJAZDY NA FRANCJE, WCZES­NE 799-891. Po raz pierwszy wikingowie najechali imperium frankońskie w 799. Rajdy trwały aż do najazdu na Fryzję w 810. Później Karol Wielki (742-814) rozbudował system obronny na północnym wybrzeżu, co w 820 umożliwiło odparcie floty skan­dynawskiej u ujścia Sekwany. Ponownie wikingowie z Danii zjawili się we Fryzji i Dorestadzie w 834; cesarstwo frankońskie osłabione po śmierci Karola Wielkiego nie zdołało ich odeprzeć. W 836 wikingowie spalili Antwerpię i Noirmoutier. Potem nastąpiły dalsze najazdy i grabieże: Rouen w 841, Quentovic w 842. W 843 na Loarę wpłynęło 67 okrętów z wojownikami skan­dynawskimi na pokładzie; wojownicy przy­puścili szturm na Nantes, wzięli jeńców i przezimowali na wyspie Noirmoutier. W 845 Reginherus lub inaczej Ragnar,

wpłynął do Sekwany prowadząc 120 okrętów duńskich wikingów. Karol Łysy (823-877) rozmieścił wojska po obu stronach rzeki. Siły Reginherusa przypuściły atak i zwycię­żyły, po czym powiesili łll Franków, by zadowolić Odyna. Następnie Duńczycy wy­musili wypłacenie okupu: 7000 funtów sreb­ra. Syn Reginherusa zdobył i zrabował w 857 Paryż, pozostawił całe jedynie cztery kościoły w tym mieście. Frankbwie poznali dwa nowe sposoby obrony: fortyfikację miast i przekupywanie wikingów wypłatą Danegeld, aby toczyli za nich walkę. W 861 5000 funtów srebra sprawiło, że Duńczycy usunęli Skandynawów z Noitmoutier. Ufor­tyfikowany Paryż wytrzymał w latach 885-886 trwające jedenaście miesięcy ob­lężenie prowadzone przez 40 tysięcy wikin­gów na 700 okrętach. Później Karol Gruby (839-888) zapłacił 700 funtów srebra przy­wódcy wikingów Zygfrydowi Finrykowi, za co ten uderzył na frankońskich rebeliantów w Burgundii. W 888 i 891 wikingowie ponieśli porażki.