WIKINGÓW NAJAZDY NA WESSEX ALFREDA

WIKINGÓW NAJAZDY NA WESSEX ALFREDA Zwycięstwo nad duńskimi wikin­gami pod Ashdown zwiększyło determinację

Sasów w 871, „roku bitew'. Dwa oddziały wikingów - wojska ze Wschodniej Anglii i nowa armia duńska - najechały wschodnią Brytanię i zatrzymały się w Reading. Ru­szyły w kierunku Wessex, stoczyły bitwę z wojskami króla Ethelreda I (zm. 871) oraz jego brata Alfreda (849-899) i zostały pobi­te. Wodzowie Wessexu zaatakowali obóz w Reading, ale ponieśli ciężkie straty i wy­cofali się. Stoczono wiele nie rozstrzyg­niętych potyczek, a później Alfred, już jako król, zaatakował najeźdźców w pobliżu Wil-ton. Duńczycy, udając odwrót, sprowoko­wali atak i odnieśli zwycięstwo. Alfred, chcąc uzyskać rozejm, zapłacił wysoki Da-negeld. Duńczycy zerwali rozejm, zdobyli Mercję w 872, a potem najeżdżali połu-dniowo-zachodnią Brytanię. W 878 napadli z zaskoczenia na Chippenham, główną kwa­terę Alfreda, pokonali Sasów Zachodnich, zmusili Alfreda do ucieczki i zwołania pospolitego ruszenia. Później tegoż roku Alfred stoczył decydującą bitwę pod Ethan-dun (obecnie Edington). Jego wojska zwy­ciężyły Duńczyków, ściągały ich, obiegły w Chippenham i zmusiły do zawarcia ukła­du, na jego mocy Duńczycy musieli się wycofać z Wessexu. W 885 Alfred odparł najazd na Kent, odzyskał Londyn i został władcą całej anglosaskiej Anglii; zmusił przeciwnika do zawarcia pokoju w Wed-more, w którym Duńczycy zobowiązali się do poszanowania granicy między Wessex a obszarem Danelaw. Duńczycy z Europy przy poparciu Duńczyków z Anglii prze­prowadzili najazdy jeszcze w latach 892-896, ale Alfred nękał ich wojną pod­jazdową. Patrz wikingów najazdy na ang­lię, okres późniejszy sw-ioie.