ŚWIĘTEJ LIGI WOJNA

ŚWIĘTEJ LIGI WOJNA 1510-1514. Poparcie udzielone przez Francję Alfonsowi I Este (1486-1534) w walce przeciw papieskiej władzy skłoniło papieża Juliusza II (1443--1513) do utworzenia Świętej Ligi państw

włoskich (łącznie z Wenecją, niedawnym wrogiem papieża [patrz ligi z cambrai wojna isos-isio], kantonami szwajcarskimi, Hiszpanią i Anglią), w celu wspólnego wypędzenia Francji z Italii. Do maja 1512 Liga wyparła Francuzów z Mediolanu i in­nych miast. Po wielkim zwycięstwie sił szwajcarsko-włoskich w bitwie pod Novarą 6 lipca 1513 Francuzi wycofali się z Włoch i zawarli odrębne porozumienie ze Szwaj­carią i jej sojusznikami. Śmierć papieża Juliusza II przyczyniła się do rozpadu Ligi. Szwajcarzy, którym przekazano Mediolan, oddali go Maksymilianowi Sforzy (1491--1530), ale wykorzystali chaos, jaki był wynikiem wojny w Lombardii (północne Włochy) i zdobyli Locarno, Lugano i Os-solę. W 1515 nowy król Francji, Fran­ciszek I (1494-1547), najechał Lombardię i rozbił Szwajcarów w bitwie pod Marignano 13-14 września 1515, odzyskując Mediolan. W traktacie pokojowym zawartym z nowym papieżem, Leonem X (1475-1521), Fran­ciszek uzyskał również Parmę i Piacenzę. Wenecjanie, wówczas sojusznicy Francji, zajęli Bergamo, Peschierę i Brescię i oblegali Weronę w latach 1515-1516. Francja zawar­ła pokój i przymierze ze Szwajcarią, która zatrzymała większość przełęczy w Alpach i przyznała Francji prawo zaciągania w Szwajcarii wojsk najemnych.