WŁOSKO-ETIOPSKA WOJNA

WŁOSKO-ETIOPSKA  WOJNA 1935-1936.

Już w 1928 Benito Mussolini (1883-1945), dyktator włoski od 1922, snuł plany odwetu za porażkę Włochów we WŁOSKO-ETIOP-SKIEJ WOJNIE 1895-1896. Wszelkimi sposobami - uciekając się do intryg i ma-tactw - usiłował przekonać świat o prawie Włoch do Etiopii. Odwoływał się do Ligi Narodów przedstawiając sfałszowane doku­menty traktatów z 1887, 1896 i 1900, powo­łując się także na porozumienie wielkich mocarstw z 1908. Jego taktyka okazała się skuteczna; Liga Narodów zasugerowała roz­biór, ale Etiopia odrzuciła plan Hoare'a--Lavala przyznający Włochom większą część kraju. W 1934 doszło do krwawych starć między wojskiem Włoch i Etiopii w Uol-uol, na spornym terenie przy granicy włoskiej Somalii. Cesarz Etiopii Hajle Sellasje I (1891-1975) odsunął wojska 32 km od

granicy erytrejskiej, mimo to 3 października 1935 Włosi najechali Etiopię bez formal­nego wypowiedzenia wojny. Wyposażone w lotnictwo i nowoczesną broń wojska włoskie stopniowo zagarniały niemal bez­bronną Etiopię. 5 maja 1936 Włosi zdobyli Addis Abebę; Hajle Sellasje uciekł i na próżno prosił Ligę Narodów o pomoc. Włochy obwołały swego króla „cesarzem Etiopii', dokonały aneksji Etiopii i przyłą­czyły ją do Erytrei oraz Włoskiej Somalii tworząc Włoską Afrykę Wschodnią. Włosi zabili arcybiskupa Etiopskiego Kościoła Koptyjskiego, zmasakrowali zakonników i zdziesiątkowali mieszkańców Addis Abe-by. Nie zdołali podbić całego kraju, ale okupowali Etiopię do 1941, do wyzwolenia przez wojska Wielkiej Brytanii, Wolnej Francji i Etiopii (patrz światowa wojna ii 1939-1945). Hajle Sellasje odzyskał tron 5 ma­ja 1941.