WŁOSKO-ETIOPSKA WOJNA

WŁOSKO-ETIOPSKA  WOJNA 1887-1889.

Włosi wspierani przez Brytyjczyków, którzy usiłowali pokonać mahdystów, muzułmań­skich fanatyków z Sudanu, założyli w 1885 bazę w Massaui (Erytrea) na wybrzeżu Mo­rza Czerwonego. Włosi kupili ponadto od miejscowego władcy port Assab w Erytrei. Pragnąc korzystać nie tylko z terenów nad­brzeżnych, zawarli pakt z władcą plemienia Szoa, który w 1889 został cesarzem Etiopii, Menelikiem II (1844-1913), zachęcani przez Anglików, zaczęli przenikać w głąb teryto­rium Erytrei. Przeciw Włochom wyruszyła armia cesarza Jana IV (1831-1889). 26 sty­cznia 1887 pod Dogala Abisyńczycy otoczyli około pięciuset żołnierzy włoskich i niemal wszystkich zabili. W odpowiedzi Włochy przysłały 20 tysięcy żołnierzy, których ulo­kowano w garnizonie w Erytrei; do walk w zasadzie nie doszło, gdyż nękani dyzen-terią i febrą żołnierze zostali wycofani. Jan zaangażował się natomiast w walki z mah-dystami w północnej Etiopii; 12 marca 1889 zginął w bitwie pod Metemmą (Gallabat). Dzięki pomocy Włochów tron objął Mene-lik, który 2 maja 1889 podpisał z nimi traktat w Uccialli. Według Włochów traktat przyznawał im protektorat nad Etiopią, natomiast Menelik twierdził, że treść trak­tatu nie uzasadnia takiej interpretacji (1891); mimo tych sprzeczności Wielka Brytania uznała włoski protektorat nad Etiopią.